Chinese Democracy 1993’te çıkan The Spaghetti Incident?’ın ardından 15 yıl sonra nihayet yayınlandı. Nihayet diyoruz çünkü albümün hazırlık aşaması öylesine uzadı ki bu gecikme kimi çevrelerce alay konusu haline getirildi. Amerikan meşrubat üreticisi Dr. Pepper albümün belirtilen tarihte çıkması durumunda ABD'deki herkese bir kutu bedava meşrubat vereceğini açıkladı.
Nasıl ki Rolling Stones, Keith Richard’sız haliyle Mick Jagger‘ın solo kariyerinin bir devamı gibi algılanacaksa, grubun eski fan’ları Slash’siz Guns N’ Roses’ı Axl Rose’un kişisel projesi olarak kabul ediyor.
Bütün bu olumsuzluklara karşın, Axl Rose kararlığını gösterip yeni grup arkadaşlarıyla albümü tamamladı. Şimdi Guns N’ Roses’ın namlusu bize çevrilmiş durumda ve şarjörde 14 sıkı parça var.
Axl Rose albüme ismini veren Chinese Democracy’i bir dönem Nine Inch Nails’le de çalışmış olan davulcu-şarkı sözü yazarı Josh Freese ile birlikte yazmış. Şarkı uzun bir intro’yla başlayıp kulakta yer eden hızlı riff’lerle sürüyor.
Shackler’s Revenge’ın ilk 10 saniyesini, Guns N’ Roses’ın olduğunu bilmeden dinlerseniz, şarkının Prodigy’e ait olduğunu sanabilirsiniz.
Better için rahatlıkla albümün en iddialı şarkılarından biri diyebiliriz. Axl parçanın açılışında kısık bir tonda ve masumane bir sesle “No one ever told me when i was alone. They just thought i'd know better.”, diyerek dinamitin fitilini ateşliyor. Hemen ardından gelen gümbür gümbür distortion patlamalarıyla içimizde bir gedik açılıyor.
Sebastian Bach’ın geri vokallerde eşlik ettiği Sorry, akılda kalan melodisi ve yalın sözleriyle oldukça güçlü bir ballad.
Queen’in efsanevi gitaristi Brian May, kızarmış ekmek üzerinde yağ gibi kayan bir soloyla Axl Rose’un Catcher in the Rye’da anlattığı öyküyü taçlandırıyor.
Madagascar, Marco Beltrami’nin görkemli orkestral düzenlemesi ve Seven, Cool Hand Luke, Missisippi Burning gibi kült filmlerden alıntılar nedeniyle albümdeki diğer şarkıların arasından kolaylıkla sıyrılıyor.
Axl Rose, This I love’daki yumuşak piyano partisyonları ve vurucu sözleriyle bizlere halen November Rain kadar etkili balladlar yazabildiğini gösteriyor.
Chinese Democracy’nin albüm olarak başarılı olduğunu söylemek maalesef zor. Çünkü içerdiği şarkıların kendi arasında bir bütünlüğü yok. Trip-hop altyapılardan, endüstriyel rock etkileşimlerine kadar pek çok tarzın birbirine karışması sonucunda ortaya eklektik bir sound çıkmış. Bu durum başta eski gunner’lar olmak üzere pek çok dinleyici tarafından yadırgandı. Buna rağmen belirli bir önyargıyı göz ardı ederek albümü birkaç defa daha dinlediğinizde modern riff’lere, deneysel şarkı düzenlemelerine ve whammy vb. efektli sololara alışıp saklı hitleri kendiniz keşfediyorsunuz.
Nasıl ki Rolling Stones, Keith Richard’sız haliyle Mick Jagger‘ın solo kariyerinin bir devamı gibi algılanacaksa, grubun eski fan’ları Slash’siz Guns N’ Roses’ı Axl Rose’un kişisel projesi olarak kabul ediyor.
Bütün bu olumsuzluklara karşın, Axl Rose kararlığını gösterip yeni grup arkadaşlarıyla albümü tamamladı. Şimdi Guns N’ Roses’ın namlusu bize çevrilmiş durumda ve şarjörde 14 sıkı parça var.
Axl Rose albüme ismini veren Chinese Democracy’i bir dönem Nine Inch Nails’le de çalışmış olan davulcu-şarkı sözü yazarı Josh Freese ile birlikte yazmış. Şarkı uzun bir intro’yla başlayıp kulakta yer eden hızlı riff’lerle sürüyor.
Shackler’s Revenge’ın ilk 10 saniyesini, Guns N’ Roses’ın olduğunu bilmeden dinlerseniz, şarkının Prodigy’e ait olduğunu sanabilirsiniz.
Better için rahatlıkla albümün en iddialı şarkılarından biri diyebiliriz. Axl parçanın açılışında kısık bir tonda ve masumane bir sesle “No one ever told me when i was alone. They just thought i'd know better.”, diyerek dinamitin fitilini ateşliyor. Hemen ardından gelen gümbür gümbür distortion patlamalarıyla içimizde bir gedik açılıyor.
Sebastian Bach’ın geri vokallerde eşlik ettiği Sorry, akılda kalan melodisi ve yalın sözleriyle oldukça güçlü bir ballad.
Queen’in efsanevi gitaristi Brian May, kızarmış ekmek üzerinde yağ gibi kayan bir soloyla Axl Rose’un Catcher in the Rye’da anlattığı öyküyü taçlandırıyor.
Madagascar, Marco Beltrami’nin görkemli orkestral düzenlemesi ve Seven, Cool Hand Luke, Missisippi Burning gibi kült filmlerden alıntılar nedeniyle albümdeki diğer şarkıların arasından kolaylıkla sıyrılıyor.
Axl Rose, This I love’daki yumuşak piyano partisyonları ve vurucu sözleriyle bizlere halen November Rain kadar etkili balladlar yazabildiğini gösteriyor.
Chinese Democracy’nin albüm olarak başarılı olduğunu söylemek maalesef zor. Çünkü içerdiği şarkıların kendi arasında bir bütünlüğü yok. Trip-hop altyapılardan, endüstriyel rock etkileşimlerine kadar pek çok tarzın birbirine karışması sonucunda ortaya eklektik bir sound çıkmış. Bu durum başta eski gunner’lar olmak üzere pek çok dinleyici tarafından yadırgandı. Buna rağmen belirli bir önyargıyı göz ardı ederek albümü birkaç defa daha dinlediğinizde modern riff’lere, deneysel şarkı düzenlemelerine ve whammy vb. efektli sololara alışıp saklı hitleri kendiniz keşfediyorsunuz.
08/03/2008 Taraf Gazetesi Kültür Sanat Eki
